deneme

deneme

Friday 6 December 2013

Nereye Aitim ?













 Bazi gunler, geceler vardir nereye ait oldugunuzu bilemezsiniz. Icinizi bi aitsizlik hissi, bi bosluk kaplar. Etrafiniz kalabalikla cevrilidir, onlar konusur siz duymazsiniz, o kalabalik sanki hep oraya aittir, siz potluk yaparsiniz. Yalniz hissedersiniz, cok yalniz... Evinize gitmek istersiniz ama neresi ki sizin eviniz ? Biraktiginiz, ailenizin yasadigi yermi yoksa yeni yerlestiginiz, yeni kurdugunuz ailenizin yani mi ? Kendinizi boyle bir yere ait hissetmediginiz zamanlarda, icinizdeki bosluk sizi yiyip bitirene kadar buyur. Siz kimsiniz, yasantiniz nereye gidiyor, neden buradasiniz. Beyniniz sanki yillarca calismamista simdi bunun acisini cikarmak ister gibi dusunmeye,sorgulamaya baslar. O sorgular, sizin icinizdeki bosluk buyur. Milyonlarca cevabini veremeyeceginiz soru aklinizdan akar gider. En kotusu de paylasamamak. Kendiniz bile kendinizi anlamazken, neler dusundugunuzu, neler hissettiginizi baskasinin anlamasini beklemek haksizlik degil mi ? Zaten siz anlasilmak istemiyorsunuz ki, derdiniz bu degil. Sadece paylasmak. Bir yere ait olmak istiyorsunuz, aidiyet hissiyle iciniz dolsun tassin...Bugunlerde bu hisler size cok uzak degil mi ? Etrafinizdakiler de zaten sizi anlamiyorlar. Cok suratsiz, cekilmez, mutsuz birisiniz onlarin gozunde. Bilmiyorlar ki bir yere ait hissetmediginizden hep bunlar. Yalnizsiniz korkuyorsunuz..biliyorsunuz yalniz dogdunuz, en zor anlarinizda yalniz kaldiniz ve olurkende yalniz olacaksiniz. Olumden korkmuyorsunuz da sonrasindaki yok olma, karanlikta kaybolma daha da yalniz kalma, asil o sizin icinizi titreten, sizi deli gibi korkutan...



En mutlu olmaniz gereken su zamanlarda icinizdeki karanlik canavar sizi engelliyor.

 ''Sevdiginle birliktesin, sagliklisin gerizekali, ne bu depresyon, ne bu karamsarlik, kendine gel ! Gulumse, hayat guzel. Kapat gozlerini hayal et yemyesil bir ormandasin, kucuk bir hamagin uzerinde, sallaniyorsun hafifce esen bir ruzgar esliginde. Hayal et bak , rahatlayacaksin ''

Tamam..hayal ediyorum...ormandayim, hamakta sallaniyorum, etrafim yesil...aaa kucuk mavi bir kus geliyor yanima

 '' Seni bu kadar uzen sey ne? Bi bilsem seni mutlu edebilirim kucuk kiz ''

diyor.

 '' Bilmiyorum, iyi degilim bu gunlerde. kendimde degilim. Hic bir yere, hic kimseye ait deilim '' 

Kanatlarini cirpiyor mavi kus, masmavi tuyleri buyuyor, her bir tuyunden rengarenk kelebekler cikiyor. Basliyor ucmaya etrafimda, bir o yana bir bu yana. Sonra konuyor avcumun icine,
.
 " Indirme o alt dudagini kucuk kiz, ben buradayim. Sen buraya aitsin, bu ormana, bana...Ben dusuncelerindeyim. Ben senim ''

'' Ama ben cok yalnizim. Bu ormanda, bu hamakta cok yalnizim. ''

Kucuk kusun bir dokunusuyla bende kanatlaniyorum. Kuculuyorum, kuculuyorum kus oluyorum.

'' Aaaa kanatlarim var! Ne kadar guzelim. Hic bu kadar guzel olmamistim. Sari ve yesil tuylerim var, cok guzel gozukuyorlar ''

Kucuk kus ucmaya basliyor, arkasindan da ben. Ormani geciyoruz arkasindan uzunca bir nehri. Bir suru ev gormeye basliyorum, kucuk kucuk evler.

'' Yasadigim sehre geldik ''

Biz yaklastikca buyuyor evler, koskocaman apartmanlar oluyor. '' izle '' diyor kucuk kus 
 '' dikkatlice izle ''

 Bakiyorum bir evde, yasli bir teyze aceleyle yemek yapiyor, sanirim misafirleri gelecek. Sıkılıyorum, baska eve geciyorum. Bu evde cocuklariyla salonun ortasinda oyun oynayan bir anne var. Diger bir evde koltuguna oturmus kitap okuyan bir adam.

'' Ne kadar eglenceliymis baskalarini izlemek, kus olmak ne kadar da zevkliymis. Ama ne ariyorum, ne gormem gerek ? ''

'' Izlemeye devam et ''

Donuyorum baska bir eve. Bu evde bana benzeyen bir kiz var. Elinde bir suru paketle evine giriyor. Kopekleri kizi sevincle karsiliyor. Kiz bana cok benziyor ama bir farkla, kiz mutlu gozukuyor. Az sonra bir adam giriyor eve, kopekler ayni sevincle onuda karsiliyorlar. Sanirim bu adam kizin kocasi. Opusuyorlar, yemek yemek icin mutfaga geciyorlar.

'' Ne izlemem gerektigini anlamadim. ''

diyorum.

'' Sen devam et ''

diyor kucuk kus. Donuyorum ayni evi izlemeye, bir seyler beni bu eve cekiyor. Daha yakindan bakmak icin pencerenin yanina konuyorum. Iceride yine ayni kiz var fakat biraz degismis sanki, kocasiyla mutfakta gulusuyorlar. Bir anda oturma odasindan  paytak paytak yuruyen 2-3 yaslarinda kivircik sacli bir kiz cikiveriyor. Ne kadar da benim cocukluguma benziyor diye dusunuyorum. annesi babasi gulumseyerek kucaklarini aciyorlar kucuk kiza, yanlarina cagiriyorlar, kiz zar zor adim atarak variyor yanlarina, anne babada buyuk bir gurur. Hepsi mutlu gozukuyor.

'' Ama cok sıkıldım ''

''Bir kez daha bak ayni eve ''

Tekrar donuyorum ayni eve. Bu sefer biraz once gordugum kucuk kiz buyumus 20 lerine gelmis, belki 30 larina. Annesinin saclarina beyazlar dusmus. Salonda oturmus kahve iciyorlar. Babasi ortada yok. ama duvara gulen bir fotografi yerlestirilmis. annesinin yuzunde ne cok cizgi cikmis. O biraz once duzgun yuruyemeyen kiz buyumus, annesinin gencligine benzemis. Kapi caliyor. Genc bir adamla, adamin kucaginda minik bir kiz cocugu geliyor. Kizda, annesi de gulumsuyorlar. Mutlular.

'' Hala anlamadin mi kucuk kuz ? Donguyu goremiyor musun ? Sen bu duzene aitsin. Sen dogdugun andan itibaren sana, ailene aitsin. Olsen dahi ayni yere ait olacaksin. ''

'' Dedikleri dogrumu acaba ? Ben bir yerlere, birilerine aitmiyim ? Acaba kucuk kus hakli mi ? Sahi bu kus nasil bu kadar cok sey biliyor ?  '' diye dusunurken esim iki bardak yesil cayla ve o simsicak gulumsemesiyle odaya giriyor. gercek dunyaya donuyorum, kus kayboluyor, orman, evler, kucuk kiz yok oluyor. Esime, evime aitim diyorum.
 Her sey gececek, ben bu yasama aitim, bu bedene, bu beyne...Her sey gececek, her sey...


























11 comments :

  1. şahane yazmışsın,içim aktı,ısındı.
    ne geçmişde yaşadıklarımıza ne de gelecekte yaşayacaklarımıza,bu an'a aitiz,
    senin de dediğin gibi imdi olan şeyler bizi ya mutlu,ya mutsuz kılıyor,eğer izin verirsek:)
    çok sevgiler

    ReplyDelete
    Replies
    1. cok tesekkur ederim, Begenmene cok sevindim :))) Dogru diyosun sanirim sadece bu ana aitiz
      Hep mutlu olalim
      Sevgiler benden, ayrica kocaman opucukler :)

      Delete
  2. Çok güzel yazmışsın. gözleri doldu okurken utanmıyor musun hamile bir kadını ağlatmaya:) Şaka bir yana zaman zaman hep yaşanıyor bu duygular , böyle zamanlarda ben bu ruh halinin geçici olduğunu düşünüyorum,çünkü gerçekten böyle bu .Belki senin de işine yarar .Mutlu kal, mutlu ol.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ayy kiyamam sana ozur dilerim utandim :))
      Bazen karamsarlik kapliyor icimi, sanirim herkeste oluyor, yazma hissi duyuyorum, :)
      Tesekkur ederim guzel yorumun icin , dedigin gibi sanirim gecici bu hisler ,rahatlattin beni :)
      Hepimiz mutlu olalim, kocamaan sevgiler gonderiyorum burdan oraya :)))

      Delete
    2. bu arada Allah sag salim bebisini eline almak nasip etsin :)

      Delete
  3. ''Her sey gececek, her sey...'' diye postunuzu tamamlamışsınız. Herşey geçecekse ait o0lduğunuzu düşündüğünüz hiçbir şeye ait değilsinizdir. Yaşam başka, hayat başka. Her ne kadar hayatın eş anlamlısı yaşam gibi gözükse bile değil. İnsanın ait olduğu yer bu dünya değil. Kanıt: Ölümdür. İnsan bir başka aleme ait. Ölüm dediğimiz hal o aleme geçişten ibaret. Dünyadaki halimiz yaşam. Ancak hayat dediğimizde ölüm ötesi alemi de içine alan bir boyuttan söz ediyoruz. Sakın yazdıklarımı karamsar cümle algılamayın. Eski bir ateist olarak, sizin şu yazdıklarınız gibi düşüncelerden hareketle yaşam ve hayat farkını ayırt etmesi nasip edilen biri olarak yazdım. Ölümü yok olma, karanlığa gitme olarak bu nedenle algılamıyorum. Sadece bir yolculuk. Ve dünya ancak ebediyet dediğimiz alemin tarlası. Bu tarlaya ekilenlerin ürün olarak alınacağı bir alem. Sözler çok uzun aslında. Ancak dar vakitler şimdilik sus diyor..
    Allah'a emanet olun...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Merhaba oxvamu. Cok hos yazmissiniz fakat belirtmek isterim ki size gore olum diger boyutta bir yasam fakat ben biraz daha hiclikcilerdenim bana gore olum bir yok olma, var olamama durumudur . Oyuzdendir ki cogu zaman mutsuz olurum, yediremem var olmama durumunu. Ayrica her sey gececek bir teselli cumlesidir kendimi daha iyi hissetmek icin soyledigim. Hayata anladigim kadariyla cok farkli pencerelerden bakiyoruz.
      Degerli yorumlariniz icin tesekkur ederim
      Sevgilerimle..

      Delete
  4. Merhaba Aner...
    Önceki hayatımla aynı açıdan bakıyorduk. Aslında ''hiçlik'' 2 boyuttan bakılan bir hal. İnanç dünyasında da mecazen bulunan bir hal. Fakat ''Nihilist'' bir hiçlik değil. Ben var edenin yanında ''hiç'' hükmünde bir aciz olduğumu kabul edenim. Hayatın temel sorusu olan ''nereden geldik ve nereye gidiyoruz'' sorusu cevaplanmadan hayat yok oluşlarla dolu acı veren bir muamma. Var edenin varlığını kavramadan ötesindeki haller kavranamıyor. Davranışlar taklitten ibaret kalıyor. Pencereler farklı olsa da gidilen yer ve yön aynı. Hepimiz dünya hayatının aslında tek gerçeği olan yere doğru ilerliyoruz. Yaşamlar farklı, açılar farklı, istekler farklı, beklentiler farklı... Ama yön aynı. Kendimize ait olduğunu varsaydığımız her şey birer birer bizi terk ediyor. Buna engel olamıyoruz. Çocukluk geldi gitti engel olamadık.. Hastalıklar geldi geçti engel olamadık... Yüzümüz, tenimiz geldi gitti engel olamadık.. Kış geldi gitti engel olamadık. Hiçbir şeye ben hükmedemiyorsam muhakkak hükmeden bir varlık var.
    Allah'a emanet olun..

    ReplyDelete
  5. Herşey geçer sağlık olduktan sonra....Önemli olan elimizdekilerle mutlu olmak..

    ReplyDelete
    Replies
    1. Katiliyorum size yurekten :) elimizdekilerin kiymetini bilmek en onemlisi
      Bir tek olume care yok der annem onun haricinde sizinde dediginiz gibi saglik olduktan sonra her sey gecer :)

      Delete

Dusunceleriniz benim icin cok degerli, o yuzden elinizi korkak alistirmayin :)
Sevgilerimle :)