Bir Pozitif Dogum Hikayesi de Benden Gelsin !!!

         Hollanda'dan yaptigim canli yayindan herkese kucak dolusu sevgiler !

     Neredeyse bir yil olmus sizlere yazmayali. Zaman ne kadar da hizli geciyor dimi :) Umarim hepiniz iyisinizdir ! Sizlere yaz(a)madim ama yinede sizlerden bir suru mail geldi. Ne kadar onur verici, mutluluk verici bir duygumus. Blog yazmasam bu duyguyu bilemeyecektim.. Hepinize cok tesekkur ederim (reklam mailleri atanlar haric :P)

      Ben cok degistim. Artik o bildiginiz Hollanda'ya yeni tasinmis, Turk kizi  degilim. Ben, ben olmaktan ote artik bir ''anne'' yim. Kendimden once dusundugum birisi var. Annemin o '' anne olunca anlarsin'' la baslayan cumlelerinin cogunu anlamaya basladim. Bebegim su anda neredeyse 5 aylik. Ve bugune gelene kadar cok yoruldum, cok agladim, cok korktum, cok guldum, cok sevindim, cok dusundum ama en cok ta cok sevdim...Her gecen gun daha da cok seviyorum.. 
     

      
       Tabiki uzun bir hamilelik suresi boyunca doktorlar, ebeler, lohusa yardimcilari, pilatesciler, sporcular, vs derken Hollanda'da dogumla ilgili bayagi bilgi sahibi oldum. Belki sonraki yazilarimda buradaki sistemden biraz bahsederim, aranizda buradaki  sistemi merak edenler veya hamile kalmayi planlayanlar vardir . Ama su anda size tek yazmak istedigim dogumumun nasil gectigi.. 
Kimbilir aranizda hamile olup beni okuyanlar ve dogumdan korkanlar vardir. Bu yazim en cok ta ona gelsin. :D Cunku dogumun guzel ya da cirkin olacagina karar verenin sadece, dusunme seklimiz olduguna kendi dogumumdan sonra daha bi emin oldum.

     Gelelim benim dogum hikayeme...Hersey ilik bir ilkbahar sabahi, tuvalete girmemle basladi...hehe.. saka yapiyorum bu kadar sıkıcı baslayacagimi dusunmediniz herhalde ? :) Fakat gercekten de hersey gecen yil, Nisan ayinda kilo almaya basladigimi farkedip, biraz bunalima girdikten sonra, esimin israri uzerine hamilelik testi alip denemem ve sonucun pozitif oldugunu gordugumde ''yasasin sisman degilim, sadece hamileyim'' diye ciglik atmamla basladi. Hamileligimin baslarinda aslinda hersey sanki gercek degil gibiydi. Ne dogumla ilgili bi fikrim vardi ne de dogum planim. Tek dusundugum bebegime alacagim kiyafetler, odasini nasil dekore edecegimdi. Ama zaman gecmeye basladikca ve icimdeki civcivi hissettikce hersey sekil almaya basladi. Bebek odasindan ziyade bebegin gelecegi uzerine dusunmeye basladim. Bu donem boyunca da pozitif dogum hikayelerini cok okudum ve cok sevdim. Dogumun korkutucu olmaktan cok muhtesem bir ani olarak kalmasi gerektigine inananlardanim. Her hamile kalan anne kisisi gibi bende kendimi kitaplara, arastirmalara, internet sitelerine verdim. Ucsuz bucaksiz bir derya... sonu gelmez... Neyse, konumuza gelecek olursam.. Normalde de olabildigince dogal ve basit bir yasam yasamaya calisan ben, dogumunda ayni dogrultuda olmasini istedim. Dogum planimi yapip ebelere verdigimde kagitta cok fazla sey yazmiyordu. Dogum planim da hayatim gibi sadeydi.

     1) Eger hersey duzgun gidiyorsa dogum normal olacak. Sezeryan en son care olarak dusunelecek. (Sezeryana kesinlikle karsi degilim. Gerekiyorsa yapilmalidir )
     2) Dayanabilirsem epidural veya benzeri agri kesici ilaclar kullanilmayacak. Ki dayanabilecegime inaniyorum.
     3-) Bebegim dogar dogmaz  temizlenmeden eger tibbi bir gereklilik yoksa direk kucagima verilecek ve en az 1 saat ten tene temas saglanacak.
     4-) Gobek kordonu, atmasi durana kadar kesilmeyecek. 
     5-) Bebegin ilk kontrolleri benim yanimda, mumkunse bebek kucagimdayken yapilacak.
     6-) Eger dogum sirasinda kendimde degilsem bebegime kesinlikle emzik veya mama verilmeyecek, Bebek gogsume yatirilip mememi bulmasina yardim edilecek.

        Cok aktif ve tamamen sorunsuz, cok guzel bir hamilelik gecirdim (hamilelikte aldigim 29 kiloyu ve bolca bel ve bacak agrilarimi saymazsak :D ) Annem Turkiye' den  yanima,  olasi dogum
 tarihinden 1 hafta once geldi. 39+5 teyken yani dogumuma iki gun kala sabah 8 gibi adet agrisina benzer bir agriyla uyandim. Hamileligin sonlarina dogru agriyla uyanmaya aliskin olursunuz ama garip bi sekilde o sabah dogum yapacagimi hissettim. Esim ise gittigi icin onu aradim ve ona ''bugun dogum yapicam, telefonun yaninda olsun. Sancilarim siklasinca seni ararim gelirsin'' dedim. 
Bu arada annem  ilk dogumlarda, dogumun ilk evresinin  8-10 saat surdugunu, bu yuzden de daha onumde uzun bir yol oldugunu soyledigi icin hissettigim agrilari pek ciddiye almadim, gittim rahat rahat dusumu aldim saclarima sekil verdim ve saat 11'e kadar evin icinde bir asagi bir yukari yurudum durdum. Fakat 11  gibi agrilara dayanamamaya basladim, annem yine her zamanki gibi bana ''kizim oooh daha bu agrilara dayanamazsan aktif dogum basladiginda napacaksin, su anki agrilari abartma daha bu agrilar dogumun basi'' dedigi icin gercekten de dogumun cok cok basinda oldugumu dusundum ve cok onemsemedim.(Aslinda hic o kadar da basinda degilmisim) Küveti actim ve sicak suyu doldurdum, aldim telefonu elime basladim oyun oynamaya. Bu arada ebemizin tavsiyesiyle sanci sayar almistik onu da calistirdim. 12bucuk gibi esim aradiginda sanci olcere bakmak aklima geldi ve son bir saattir agrilarimin duzenli ve  bes dakikanin altina dustugunu gordum. Esim, sancilarin cok siklastigini gorunce ''aa bekle daha basindayim annem dedi bu agrilar hicbiseymis'' dememe ragmen beni dinlemedi ve eve geldi (iyiki de dinlememis) Esimin gelmesiyle dogum cantamiza son bir iki seyimizi koyup hastanenin yolunu tuttuk ( esim eve gelmeden, yolda hastaneyi aramis ve ebeler beni kontrol etmek istemis) 
Bu arada esim ve annemde bir stres, aksine bende de bir rahatlik sormayin gitsin. Goren dogum yapanin onlar oldugunu dusunecek. Yavas giden arabalara bagiran esime yol boyu ''aaay dur daha onumuzde saatler var, dogurcak benim sana noluyo,yavas git zamanimiz var '' diye cekisecek kadarda rahat gittim hastaneye. Fakat hastaneye vardigimizda agrilar gercekten cok agir olmaya basladi. Hastane girisinden dogum katina kadar cok uzun bir yol var ve ben bu tum yolu ihlaya pihlaya yurudum ( tekerlekli sandalyeye oturmak istemedim, cunku oturamadim :D )
Hatta asansor gelmedigi icin sinirlendim ve merdivenlerden ciktim :D (Aslinda iyiki yapmisim dogumumu cok kolaylastirdilar)

Saat 14:00 de dogumhaneye vardigimizda ebelerim beni kapida bekliyorlardi. Odamiza girer girmez NST'ye baglandim. Fakat saat 14.30 da sancilara dayanamadigimi , yurumek istedigimi soyledigim icin NST'den ciktim ve acilma varmi diye kontrol ettiler. Kontrol etmeden iki saniye once ebem; fazla kendimi yormamam gerektigini acilmamin buyuk ihtimal 4 civari oldugunu ve onumde uzun bir yol oldugunu bu yuzden de dinlenmem gerektigini soyledi.  Fakat beni kontrol ettiginde acilmamin 8 oldugunu aslinda aktif dogum icinde oldugumu gorunce cok sasirdi ve emin olmak icin baska bir ebeyi cagirdi. O da kontrol edince anladilar ki ben bosa agrilarim  agirlasti demiyorum :) O dakikadan sonrasi esimin masajlariyla birlikte  bol bol nefes egzersizi yapmayla,  bir o yana bir bu yana donmek, ayaga kalkmak geri yatmak, bi daha kalkmak yine yatmakla gecti. 

Evet dogum agrili bir surec, aksini kimse iddia edemez. Evet gercekten de cok agriyor fakat dayanilmayacak bir agri degil, kendimden biliyorum. Saat 15:45 de ikinmalara basladim ve saat 16:17 de dunyalar guzeli kizim Arya Tugce kucagimdaydi... Ve 14:00 gibi 3 kisi gittigimiz hastaneden (ben annem ve esim)  aksam 21:00 civari 4 kisi donduk.. Iste o gun yani 14 Ocak benim yeni dogum gunum oldu...

(Evet kurbagasini ben yaptim..Cok pis amigurumi yaparim :D)

 Dogumumdan sonra ebelerim beni cok guclu oldugum ve harika bir is cikardigim icin tebrik ettiler. Esim uzunca bir sure beni ''my superhero'' diye cagirdi. Fakat size bi sir vereyim mi ? Dogumumum bu kadar hizli ve guzel gecmesinin tek nedeni annem sayesinde gelen agrilari hafife almamdi. Yani size diyecegim o ki, dogumunuzun nasil gececegini dusunurseniz oyle gececektir. O yuzden pozitif olun ve yaniniza sizi destekleyen ama ayni anda agrilarinizi hafife alan birilerini bulundurun :D  Bol bol nefes egzersizi yapin, bol bol yuruyun, gerisi zaten kendiliginden geliyor. Vucudunuz nasil dogurmasi gerektigini cok iyi biliyor, bebeginizde nasil cikacagini... Korkmayin derin nefes alin ve tadini cikarin :))

Simdilik benden bu kadar, birazdan minik kizimin yanina kivrilip misil misil uyuyacagim.. ( Evet hala kizimla uyuyorum, hayir bana bagimli bi cocuk olacagini dusunmuyorum. Evet onunla uyumak beni de onuda esimi de cok rahatlatiyor) Yarin yeni bir gun, guzel bir gun olacak..


                                ....Hepiniz mutlu olun, gunes yeniden dogacak....